فرض کنید شرکتی به نام w می خواهد سه نفر نیرو x,y,z را استخدام کند ، این شرکت حق دارد در مورد این سه مجهول x,y,z تحقیق کند ،مواردی مانند تخصص ، سوابق و تعهدات و از همه مهمتر موارد قابل اعتماد بودن طرف .
اما در طرف دیگر معادله متغیر w یعنی شرکت قرار، دارد ، که به نظر من قبل ار معلوم شدن 3 مجهول بالا ، ابتدا باید مجهول w معلوم باشد ، در تعجبم از برخی آگاهیهای استخدام برخی شرکتها که هیچ اسم و نشانی از خود نمی نویسند مثلا یک آگاهی استخدام اعلام می کنند با عنوان زیر:
شرکتی معتبر در زمینه نرم افزار یا صنعتی یا تجارت و غیره ، نیاز به سه نفر نیرو با تخصصهای زیر دارد
1-مثلا برنامه نویس P
2-پشتیبان v
3-مدیر فلان و غیره
لطفا رزومه خود را به آدرس ایمیل نامعلوم jobdsa@gmail.com بفرستید
خوب دقت کنید که از آگاهی بالا چه می فهمید ، قراره کجا کار کنید ،رزومه باید به کدام شرکت بفرستید ، وقتی با چنین آگاهیهای استخدام مجهول مواجه می شوید عکس العمل شما چیست ؟ آیا حق استخدام شونده این نیست که در مورد شرکت تحقیق کند ، سابقه شرکت ، فعالیت شرکت و غیره
در فضای اینترنت مطالب زیادی در مورد رزومه نوشتن هست ، اما من سوالم این است چرا مطالب کمی در مورد نحوه اگاهی زدن برای استخدام هست ، به نظر من یک فرد حق دارد بداند که قرار است کجا کار کند چون
1-با فرض اینکه روزانه 10 ساعت از عمرتان را در محل کار می گذرانید مثلا از ساعت 8 صبح تا 5 بعد از ظهر و سپس تقریبا در محدوه ساعت 6 تا هفت به منزل می رسید ، اگر فرض کنیم ساعت 12 هم می خوابید پس هر روز 10 ساعت در محل کار و 5 ساعت در منزل هستید یعنی 2 برابر وقت زندگی شما در محل کار است ، پس حق دارید بدانید که رزومه تان قرار است برای کجا فرستاده شود ، یک شرکت معلوم نه یک شرکت مجهول .
2-آرامش در محل کار منجر به آرامش در تمام مراحل زندگی هم می شود، پس حق دارید بدانید که رزومه تان قرار است برای کجا فرستاده شود ، یک شرکت معلوم نه یک شرکت مجهول .
3-شاید محل کار شرکت با محل زندگی من فاصله زیادی داشته باشد لذا من در همین نگاه اول قضیه را منتفی می کنم پس حداقل باید اسم و نشانی از شرکت باشد .نه یک چیز مجهول
واقعا برای من سوال است که چرا برخی شرکتها در آگاهی استخدام هیچ اسم و نشانی از خود نمی نویسند ؟ آیا شما حاضر هستید رزومه کاری خود را برای جایی مجهول بفرستید ؟ مناسب بودن محل کار را چه کسی تضمین می کند ؟ و ده ها سوال دیگر .
دوست دارم در این زمینه از تجربیات دوستان و خوانندگان بشنوم .
از بزرگواران عزیز مجید آواژ ، علی واحد ،افشار محبی ، ایمان نعمتی ،امیر مهرانی،
و تمام دوستان دیگر ، تقاضا می کنم به ما لطف کنند و نقطه نظراتشان را بیان کنند ،
با تشکر
سلام خیلی برام جالب بود که شما هم به این موضوع اشاره کرده بودید.چندسال پیش مطلبی در این مورد در وبلاگم نوشته بودم با این لینک
http://www.kavehyn.blogfa.com/8612.aspx
یک مطلب دیگر هم هست متاسفانه باید بگردم در وبلاگم تا پیداش کنم انشالله این کارآمد باشه. آن زمان کمی تندنوشته بودم ولی فکر میکنم که مطالبش کمی کارآمدباشه
ارادتمند
کاوه
تشکر می کنم
مطلب درستی است و به نکته ظریفی اشاره کردید، نکته ای که به درستی متقاضی استخدام را دچار سردرگمی می کند، اما این مساله یک وجهه دیگر هم دارد. فرهنگ مساله دار کسب و کار در ایران.
اگر کسی در آگهی استخدامی عنوان شرکت را نمی گذارد به چند دلیل است:
- از شرکتهای تبلیغاتی می ترسند، وقتی شما در روزنامه آگهی می دهید کسانی هستند که از اطلاعات شما به عنوان لید بازاریابی استفاده می کنند و پشت سر هم با شما تماس می گیرند.
- از همکار فعلی می ترسند، برخی شرکتها می خواهند بدون اطلاع یک کارمند فعلی که قصد دارند با وی قطع همکاری کنند، آگهی بزنند و مصاحبه بکنند و پس از پیدا کردن شخص جایگزین مناسب، مساله را علنی کنند. آنها می ترسند همکار قبلی با خواندن آگهی ها متوجه شود.
- از اداره دارایی می ترسند، این تلقی هنوز در بین برخی وجود دارد که ممیزان دارایی یا بازرسان تامین اجتماعی این آگهی ها راچک می کنند، آنهایی که فعالیت غیرشفاف دارند و یا ثبت شده نیستند،این شکل آگهی می کنند که خودشان را در معرض دید قرار ندهند.
-از رقبا می ترسند، این گروه فکر می کنند که با مشخص شدن اسم شرکت ممکن است با استفاده از متقاضیان استخدا جعلی از طرف رقیب مورد جاسوسی صنعتی قرار گیرند، یا وضعیت شان در شروع فعالیت های جدید یا بازارهای جدید برای دیگران عیان شود.
- از چیزی نمی ترسند، ادای دیگران را در می آورند! وقتی یک شرکت می خواهد آگهی دهد، بعضی وقت ها خیلی ساده سایر آگهی ها را می بیند و تلاش می کند شکل آنها آگهی دهد! چون فکر می کند این شکلی درست است بدون آنکه منطق پشت آن را بداند!
البته این بیشتر مربوط به فرهنگ آگهی استخدامی چاپی ما (اعلان- روزنامه) در شرکتهای کوچک است. آگهی های اینترنتی یا موسسات کاریابی از این مشکلات ندارند.
همین!
سپاسگزارم مطالب جالبی بود
سلام،
من هم همیشه به این موضوع خیلی فکر کرده و میکنم. و خیلی جالب است که شما هم به این موضوع فکر می‌کنید. اتفاقاً چند روز پیش مطلب مفصل و نسبتاً مرتبطی آماده کردم که به زودی در وبلاگم منتشر خواهد شد.
ممنون از اظهار نظر شما
راستش تمام نکاتی که به ذهن من می رسید رو آقای واحد توضیح دادند و دیگه مسئله دیگه ای باقی نمی مونه.
سپاسگزارم
آقای واحد تقریبا تمام مطالب را به درستی گفتند. تنها دو نکته من باید اضافه کنم، نکته اول ترس از سفارش است. فرض کنید که فلان جویای کار دنبال کار می گردد. به محض اینکه متوجه می شود که شرکت W به دنبال نیروی کار است، می گردد و یک آشنا با یکی از مدیران شرکت W پیدا می کند. این آشناها خیلی دردسر سازند، چون ممکن است یکی از آنها ممیز مالیاتی باشد و دیگری بازرس بیمه و آن یکی هم مدیر مالی فلان مشتری که حسابی با آنها کار دارید و نمی توان به سادگی به آنها جواب رد داد. برای همین است که شرکت باید به نحوی عمل کند که خطر این آشناها و درخواستهای پارتی بازی کاهش یابد.
نکته دوم اینکه وقتی یک نفر به صورت ناشناس وارد جایی می شود، کمتر از آمادگی برای ساخت پاسخ های از پیش تعیین شده برخوردار است. به عنوان مثال همه کسانی که قبلا در بهساد مصاحبه داده اند می دانند که من در مورد چه موضوعاتی سئوال می کنم. فرد جدید با مراجعه به قبلیها و یا پرسنل شرکت از نکات مصاحبه کسب اطلاع می کند.
در مجموع من با روش پنهان سازی خیلی موافق نیستم. معایبش به مراتب بیش از مزایای آن است.
از شما هم صمیمانه تشکر می کنم بابت اظهار نظر
سلام
راستش به مطلب جالبی اشاره کردین...
پاسخ های دوستان هم عالی بود...ولی یه چیزی!!
پارسال با یکی از دوستانم،رفتیم که اون مصاحبه بشه برای کار...تو ایلام! خوب دفتر شیک و باکلاس و همه چیز عالی!! من کف کردم...
مدیر شرکت یا به هر حال اون کسی که مصاحبه میکرد با دوستم،دو تا روزنامه به ما داد و گفت راستش رو بخواین،ایلام شهر کوچیکیه...ما کار تخصصی خاصی نمیکنیم!! هر جور ادمی که به درد خوره رو استخدام میکنیم!!
این روزنامه،کار خودمونه...به نظرم بیشتر شبیه روزنامه های کله گنده ی تهرانی میومد تا ایلامی ولی واقعا چاپ روز ایلام بود!!
اون اقا خیلی خوب شرکتش رو معرفی کرد،و بعد از من خواست که برم بیرون(با کلی عذر خواهی و اینا!!) و بعد یه نیم ساعتی با دوستم صحبت کرد...اخر سر هم رزومش رو خوند و رفیقم استخدام شد....ولی واقعیت اینه که قبلش،فقط بنا بر یک اس ام اس تبلیغاتی وقت تعیین کرده بود دوستم چون میخواست یه شغل داشته باشه در وطل دوران دانشجوییش!!!
امیدوارم که استخدام من که احتمالا 4 -5 سال دیگس که کارشناسیم رو گرفتم هم به سادگی دوستم باشه!!
بسیار سپاسگزارم ، البته شخصا چنین مواردی را دیده ام ، ولی بحث من عمومی هست چون در حالت ناشناس امکان سو استفاده هم هست
با تشکر
اینگونه شرکت ها دلایلی برای خودشون دارن که دوستان اشاره کردن. من به عنوان یک نیروی کار این حق رو برای خودم قائل هستم که بتونم قبل از ورود به جایی برای مصاحبه یا حتی ارسال رزومه، اطلاعات کاملی در موردش کسب کنم. اگر نام و نشانی درست نداشته باشد من هم اقدام نخواهم کرد.
با تشکر از شما
آقای علی واحد تمام موارد را گفته اند ، فقط یکی به نظرم باقی مانده ، آن هم اینست که وقتی شما عنوان دقیق یک شرکت را در آگهی بیاورید ، اگر شرکت خوشنامی باشد ، تعداد متقاضیان به حدی می رسد که رسیدگی به تمام موارد غیر ممکن است.
در یک تجربه که نام شرکت ما در آگهی ذکرشده بود ، نزدیک به 3000 ای میل و تعداد بالایی فکس ارسال شده بود. خط فکس اعلام شده عملاً از کار معمول افتاده بود و بدون وقفه رزومه چاپ می کرد. چند نفر ساعت لازم بود که فقط این موارد دسته بندی شوند؟
======
موردی که گفتم چندان حرفه ای نبود ولی مسئله ای است که در عمل اتفاق می افتد.
تشکر از شما
تمام این حرف ها درست ولی نکته منفی تر ماجرا اینجاست که این شر کت های مجهول الهویه آنقدر در مورد میز ژذیرششان ضعیف عمل می کنند که وقتی به تلفن مندرج در آگهی تماس می گیری مثل دشمن خونی و بازجو ها رفتار می کنند. و به عنوان یک خانم می توانم بگویم چه تجربیات غریبی از این آگهی های عجیب داشته ام.